Postępowanie upadłościowe to długotrwały proces, w czasie którego mogą zaistnieć różnego rodzaju nieprzewidziane i nadzwyczajne okoliczności, jak choćby śmierć dłużnika. Ustawodawca przewidział jednak taką możliwość i określił procedury postępowania w takim przypadku.

Śmierć upadłego dłużnika w czasie postępowania upadłościowego zasadniczo nie stanowi większej przeszkody dla dalszego prowadzenia postępowania i jego pozytywnego zakończenia. Co więcej, okoliczność ta nie stanowi nawet podstawy do zawieszenia postępowania. W miejsce upadłego dłużnika mogą bowiem wejść jego spadkobiercy. Ich wstąpienie do sprawy nie wymaga zaś przedstawienia postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

Jeżeli upadły ma więcej niż jednego spadkobiercę, każdemu z nich przysługuje prawo uczestniczenia w postępowaniu upadłościowym, niezależnie od innych. Należy przy tym zaznaczyć, że wstąpienie do postępowania upadłościowego stanowi prawo spadkobiercy, a nie jego obowiązek.

Z chwilą wstąpienia do postępowania do spadkobiercy stosuje się odpowiednio przepisy o prawach i obowiązkach upadłego dłużnika. Oznacza to, że taki spadkobierca może podejmować wszelkie czynności, których dokonywanie było dotychczas prawem lub obowiązkiem zmarłego. Należy przy tym zaznaczyć, że upadłym nadal jest zmarły dłużnik, a co za tym idzie wyłącznie jego majątek stanowi masę upadłości.

Jeżeli żaden spadkobierca nie jest znany albo nie wstąpił do postępowania, sędzia-komisarz na wniosek syndyka albo z urzędu ustanowi kuratora, który działa za upadłego w postępowaniu upadłościowym. Przy czym ustanowienie kuratora nie stanowi przeszkody dla późniejszego wstąpienia do sprawy spadkobierców upadłego. Z chwila ich wstąpienia do sprawy ustanowienie kuratora traci moc, o ile wstępujący wykażą swoje prawa prawomocnym postanowieniem o stwierdzeniu nabycia spadku.