Zgodnie z podstawową dyrektywą upadłości konsumenckiej postępowanie upadłościowe należy prowadzić tak, aby przede wszystkim umożliwić umorzenie zobowiązań upadłego niewykonanych w toku postępowania upadłościowego. Funkcja oddłużeniowa konsumenckiego postępowania upadłościowego nie ma jednak prymatu absolutnego i jeśli jest to możliwe należy dążyć do zaspokojenia roszczeń wierzycieli w jak najwyższym stopniu.
Z uwagi na powyższą zasadę możliwie maksymalnego zaspokojenia wierzycieli Sąd Okręgowy w Warszawie w postanowieniu z dnia 01 maja 2017 r. (sygn. akt XXIII Gz 1244/16) stwierdził, że „odstąpienie od ustalenia planu spłaty ma charakter absolutnie wyjątkowy.” Co do zasady umorzenie zobowiązań powinno zostać poprzedzone próbą przynajmniej częściowego ich zaspokojenia w ramach realizacji ustalonego planu spłaty wierzycieli.
Dlatego też sam brak zatrudnienia nie stanowi podstawy do odstąpienia od ustalenia planu spłaty wierzycieli, jeżeli nie przemawiają za tym wyjątkowe okoliczności. Jak stwierdził sąd w uzasadnieniu rzeczonego postanowienia: „Upadły winien szukać każdej dostępnej pracy w celu podjęcia choćby próby minimalnego, acz ekonomicznie odczuwalnego, zaspokojenia wierzycieli.” Stąd też bezczynność zarobkowa upadłego nie jest w żaden sposób usprawiedliwiona, jeżeli jest on osobą młodą, w pełni sprawną fizycznie, niechorującą przewlekle i z wyższym wykształceniem.
Dołącz do dyskusji na forum!
Zachęcam do zadawania pytań na forum o upadłości konsumenckiej. Przejdź do strony >>