Jak już wskazywałem w ostatnim wpisie, przygotowywane są kolejne zmiany przepisów regulujących upadłość konsumencką, które najprawdopodobniej wejdą w życie w 2018 r. Poza rozszerzeniem zakresu zastosowania względów słuszności i względów humanitarnych (więcej na ten temat TUTAJ), zmiany będą dotyczyły również samej procedury upadłości konsumenckiej, która w niektórych przypadkach będzie kończył się już na etapie samego ogłoszenia upadłości konsumenckiej.

Otóż zgodnie z aktualnym projektem, uwzględniając wniosek dłużnika o ogłoszenie upadłości sąd będzie mógł jednocześnie umorzyć zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, jeżeli ustali, że:

• upadły nie posiada żadnego majątku, którego likwidacja pozwoliłaby na dokonanie podziału funduszów masy upadłości lub podziału sum uzyskanych ze sprzedanych rzeczy lub praw obciążonych prawami;
• upadły nie dokonał czynności prawnych bezskutecznych według przepisów ustawy, którymi wyzbył się majątku i co do których okoliczności sprawy wskazują, że zastosowanie przepisów o bezskuteczności i zaskarżaniu czynności upadłego doprowadziłoby do przekazania majątku do masy upadłości;
• osobista sytuacja upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że upadły nie jest zdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli.

Sąd upadłościowy będzie miał przy tym możliwość ustanowienia tymczasowego nadzorcy sądowego, do którego zadań będzie należało m.in. sporządzenie opinii wskazującej:

• czy dłużnik posiada majątek, którego likwidacja pozwoliłaby na dokonanie podziału funduszów masy upadłości lub podziału sum uzyskanych ze sprzedanych rzeczy lub praw obciążonych prawami;
• czy i kiedy dłużnik dokonał czynności prawnej z pokrzywdzeniem wierzycieli;
• czy dłużnik dokonał czynności prawnych bezskutecznych według przepisów ustawy, którymi wyzbył się majątku, a okoliczności sprawy wskazują, że zastosowanie przepisów o bezskuteczności i zaskarżaniu czynności upadłego doprowadzi do przekazania majątku do masy upadłości;
• źródła i wysokość przychodów dłużnika;
• wysokość miesięcznej kwoty niezbędnej dla utrzymania dłużnika i osób pozostających na jego utrzymaniu oraz przedstawia możliwości wykonania przez dłużnika planu spłaty wierzycieli albo informuje, że osobista sytuacja dłużnika w oczywisty sposób wskazuje, że dłużnik nie jest zdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli.

Przed wydaniem powyższego postanowienia sąd ma obwieszczać o możliwości ogłoszenia upadłości i umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. Wierzyciele będą mogli zaś w terminie 30 dni od dnia obwieszczenia zgłaszać zastrzeżenia przeciwko ogłoszeniu upadłości i umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. W razie ich zgłoszenia, sąd wyda rozstrzygnięcie dopiero po wysłuchaniu wierzycieli, którzy zgłosili zastrzeżenia.

Powyższe rozwiązanie należy niewątpliwie ocenić pozytywnie. W większości przypadków bezzasadnym jest bowiem prowadzenie rozbudowanego postępowania upadłościowego, które niczego nie wnosząc, niepotrzebnie obciąża sąd i odwleka moment oddłużenia upadłego.